Jest to powszechna zgoda muzułmanów na to, że muzułmanka ma obowiązek zakrywania głowy pozostawiając odsłoniętą tylko twarz; jest to część wymaganego przez Islam sposobu ubierania i zachowań. Jest to więc część islamskiego społecznego systemu i manifestacją ważnych, powszechnych zasad Islamu. Po pierwsze, wykształcona muzułmanka robi to, ponieważ wypełnia przy tym przewodnictwo Boga i Jego proroka Muhammada objawione w Koranie i Sunnie (wiedza, zwyczaje i przykłady Proroka Muhammada (pokój z nim i błogosławieństwo)). Na przykład, jedno z tłumaczeń danego ajat (wersu) Koranu wspomina o zakrywaniu:
Powiedz wierzącym kobietom... żeby pokazywały jedynie te ozdoby, które są widoczne na zewnątrz; i żeby narzucały zasłony na piersi, i pokazywały swoje ozdoby jedynie swoim mężom lub ojcom... (itd.)
Sura 24, Al-Nur (Światło); ajat 31 (część)
To przewodnictwo ona szanuje i tak każdy muzułmanin powinien postępować, jak to zostało mu objawione przez ‘Wszechwiedzącego’, ‘Najmądrzejszego’, ‘Najbardziej Litościwego’, ‘Największego’ Boga, który stworzył wszystkich ludzi i którego Potęga wszystko kontroluje. Ona to robi, ponieważ wierzy, że Bóg wie najlepiej, co jest najlepsze dla człowieka, bardziej niż sam człowiek w swej omylności i słabości.
Głównym powodem noszenia hidżabu jest skromność, która nie pozwala na zbędne przyciąganie uwagi ludzi i wzbudzanie podziwu, pochlebstw, zazdrości i co najważniejsze seksualnego pożądania nikogo poza jej mężem. Wielką troską obejmuje się utrzymanie seksualnych myśli, odczuć i oddziaływań w granicach związku małżeńskiego.
Ten rodzaj troski może na początku ranić nasze ‘ego’, ale na dłuższą metę eliminuje fatalne w skutkach konsekwencje; np. zmieszanie, współzawodnictwo, podejrzliwość, romanse, zerwania małżeństw i innych związków, niepożądane dzieci, a także nieszczęśliwe, podzielone społeczeństwo, które nie czuje się bezpiecznie.
Hidżab może być widziany jako manifestacja innej ważnej zasady Islamu, którą jest wywyższanie wartości trwałych nad tymi, które są tymczasowe. Trwałą wartością jest, np. szczęśliwe małżeństwo dwojga ludzi, których celem jest wzajemna nauka i stosowanie się do zasad Islamu jak najlepiej tylko potrafią. Jest to coś, co powoduje szczęście duszy w wieczności przez oczyszczenie się i utrzymywanie w czystym, naturalnym, stworzonym przez Boga stanie, pokoju i zadowoleniu, cierpliwości, wdzięczności, miłości i współczuciu. Tymczasowymi wartościami są krótkotrwałe przyjemności pochodzące z, np. opinii ludzi o tobie, które prowadzą do samozadowolenia lub, co bardziej, te pochodzące z fizycznych doznań.
Silne małżeństwo i spokojne, współdziałające, szczęśliwe społeczeństwo, gdzie ludzkie uczucia względem siebie są dobre, nie tylko dostarczają prawdziwego szczęścia, którego dusza potrzebuje, ale także z umiarem: dobrej opinii, fizycznych i innych przyjemności, których nasze ‘ja’ żąda.
Zatem wolność i dobrodziejstwa dla duszy są wspierane, wymagają od naszego ego właściwej dyscypliny i umiaru, ale nie całkowitego wyparcia się go czy stłumienia.
Poza skromną szatą stosowną do różnej natury mężczyzny i kobiety, wszyscy muzułmanie, mężczyźni i kobiety powinni dotrzymać pewnego skromnego i szacownego kodeksu zachowań względem płci przeciwnej.